«Να μην προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος επιτυχίας, αλλά άνθρωπος αξίας.»

Αλβέρτος Αϊνστάιν

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

ΔΙΚΗ ΑΜΑΡΥΝΘΟΥ: ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Oργή και θλίψη μας προκάλεσε η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση της Αμαρύνθου. Ήταν τον Οκτώβριο του 2006, που η ανήλικη αλλοδαπή μαθήτρια είχε καταγγείλει τον ομαδικό βιασμό της από 4 συμμαθητές της, ενώ 3 συμμαθήτριες βιντεοσκοπούσαν το «κατόρθωμά» τους.

Τρεισήμισυ χρόνια αργότερα, η υπόθεση αναβίωσε στο δικαστήριο, αλλά για εμάς είναι φανερό ότι δεν έγινε δυνατόν να βγεί στο φως η αλήθεια. Κατά τη διαδικασία κατέθεσαν περίπου 40 μάρτυρες υπέρ των κατηγορουμένων, μεταξύ των οποίων και εκπαιδευτικοί, ενώ από την πλευρά της καταγγέλλουσας δεν υπήρξε κανείς και καμία μάρτυρας, εκτός βέβαια της μητέρας της. Και μάλιστα, το δικαστήριο δεν δέχθηκε καν να υποβληθεί το πόρισμα της εξέτασης της καταγγέλλουσας από εγκεκριμένη κλινική ψυχολογίας διαπιστευμένη με διεθνή στάνταρ. Οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι και κατηγορούμενες, ανέφεραν σημεία και τέρατα εναντίον της, σε βαθμό πραγματικού βασανιστηρίου (που το δικαστήριο δεν απέτρεψε) ενώ μέσα στην αίθουσα κυριαρχούσαν συνθήκες κατατρομοκράτησης, ώστε να μην τολμήσει κανένας και καμία να προσέλθει ως μάρτυρας για να καταθέσει αντικρούοντας τις αδιανόητες κατηγορίες.

Τις προηγούμενες από τη δίκη ημέρες, κάποιες και κάποιοι από τους κατηγορούμενους είχαν δώσει και συνεντεύξεις για τη δημιουργία κατάλληλου κλίματος, ενώ είχαν φροντίσει, από την πρώτη ημέρα της καταγγελίας κιόλας, να εξαφανιστεί το βίντεο.

Στη σύγχρονη ξενοφοβική και ρατσιστική Ελλάδα είναι προφανές ότι κυριάρχησε το κλίμα να «προστατεύσουμε τα δικά μας παιδιά έναντι της ξένης».

Στη σύγχρονη σεξιστική Ελλάδα εξακολουθεί να κυριαρχεί η άποψη ότι το θύμα του βιασμού «τα ήθελε», ότι ο βιασμός δεν είναι ξένος προς τη «γυναικεία φύση», και υπάρχουν δυστυχώς πολλές σχετικές αποδείξεις και από άλλες καταγγελίες βιασμών που εκδικάζονται δικαστήρια. Η μικρή μαθήτρια από τη Βουλγαρία τιμωρείται για το πολλαπλό έγκλημά της: 1) είναι φτωχή (είναι γνωστό ότι ήταν εργαζόμενη και παράλληλα αριστούχα μαθήτρια) 2) είναι ξένη και 3) είναι γυναίκα. Την καθορίζει, δηλαδή, «διαφορετικότητα» τάξης φυλής και φύλου, και παρ’ όλα αυτά τολμά να καταγγείλει ότι έπεσε θύμα βιασμού. Το ότι το θύμα κατέληξε αιμόφυρτο στο νοσοκομείο δεν φαίνεται να αξιολογείται από τους κρίνοντες και να αίρει κάθε ένοια «συναίνεσής» της στην «ασέλγεια» που διαπράχθηκε σε βάρος της.

Υπενθυμίζουμε ότι, 11 γυναικείες συλλογικότητες είχαν οργανώσει διαδήλωση στην Αμάρυνθο στις 4-11-2006, στην οποία είχαν συμμετάσχει εκατοντάδες γυναίκες και είχε πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε το χειρότερο σενάριο, όπως αναφερόταν και στην τότε ανακοίνωση: «Επειδή δεν ξεχνούμε ότι ο βιασμός μπορεί να συμβεί σε κάθε γυναίκα, νέα ή μεσήλικα ή ακόμα υπερήλικα, το πρωί ή το βράδυ, σε πολυσύχναστες ή ερημικές περιοχές, συχνότερα μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Η εποχή που, όταν η γυναίκα που έπεφτε θύμα βιασμού έπρεπε να δικαστεί και να καταδικαστεί από την κοινωνία και καμιά φορά και από τα δικαστήρια σαν να ήταν η ίδια ένοχη, πρέπει να πάψει να αναβιώνει, πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας».

Επίσης υπενθυμίζουμε ότι υπήρξε ευρύτατη συμπαράσταση από πολύ περισσότερους φορείς, καθώς και από θεσμικά πρόσωπα. Η επιτροπή αλληλεγγύης που είχε σχηματισθεί τότε, φρόντισε για κάλυψη των πολύπλευρων αναγκών που δημιούργησε η δίωξη και ο εξοβελισμός της νεαρής μαθήτριας και της μητέρας της, για κατοικία, δουλειά και σχολείο.

Σήμερα, μετά τρεισήμισυ χρόνια, οι καθηγητές και ο διευθυντής γνωστού ιδιωτικού σχολείου το οποίο της έδωσε υποτροφία και απ’ όπου αποφοίτησε, διαβεβαιώνουν τόσο για τις επιδόσεις της όσο και για το άμεμπτο ήθος της σε όλη τη διάρκεια της φοίτησής της.

Πιστεύουμε ότι η αντιμετώπιση της υπόθεσης Αμαρύνθου εντάσσεται στο κλίμα συγκάλυψης της βίας κατά των γυναικών και της κατίσχυσης της οικογενειακής ή κοινωνικής (στην προκειμένη περίπτωση) «συνοχής» έναντι του δικαιώματος των γυναικών για αυτονομία του σώματος και σεβασμό της αξιοπρέπειας, και αναβιώνει επικυρώνοντας το πατριαρχικό δικαίωμα για τον έλεγχο του σώματος των γυναικών.

Επαναβεβαιώνουμε σήμερα την αλληλεγγύη μας προς την νεαρή, ενήλικη πλέον, παθούσα και καταγγέλλουσα, και ζητούμε την αποδοχή του αιτήματός της για έφεση της εκδοθείσας απόφασης.

Αθήνα, 12 Απριλίου 2010

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ

* Παγκόσμια Πορεία Γυναικών
* Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας
* Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη
* Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών
* Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας
* Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης
* Πολιτικός Σύνδεσμος Γυναικών
* Ομάδα Γυναικών ΟΚΔΕ-Σπάρτακος
* Ομάδα φύλου Νεολαίας ΣΥΝ
* Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ
* Τομέας Γυναικών ΠΑΣΟΚ
* Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Οικολόγων Πρασίνων

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

ΠΟΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΕ ΔΙΩΧΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ?

Πριν ένα χρόνο περίπου πέρναγα από το κέντρο της Αθήνας ένα πρωινό μιας αργίας. Ανάμεσα σε μαύρους, πακιστανούς, σκυλιά, πρεζάκια που ξέρναγαν, μπότες αστυνομικών που πάταγαν, γυναίκες ελαφρών ηθών, ελληνίδες και ξένες ενωμένες που φώναζαν στους αστυνομικούς για να ελευθερώσουν τον νταβατζή τους. Είχα πολλά χρόνια να περάσω από εκεί και ομολογώ ότι δεν ήταν αυτό που περίμενα. Η εικόνα που μου έμεινε στο μυαλό αρχίζει σιγά-σιγα να ξεθωριάζει, αλλά μου έμεινε η μυρωδιά. Αυτή η άθλια ανάμιξη ιδρώτα, σάπιας αναπνοής, "αμαρτωλών" υγρών, εμετού και πόνου. Όλα εκεί είναι μοιρασμένα στα δυο. Οι «καταπιεσμένοι» και τα όργανα της τάξης. Ναι, κατάλαβα ότι εκεί δεν υπάρχει ρατσισμός, ότι εκεί όλοι είναι αδέρφια. Συμφιλιωμένοι μπρος σε θάνατο και «ζωή», παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Δεν ασχολήθηκαν με μένα ούτε για να μου ρίξουν μακάρι ένα βλέμμα. Ήμουν ξένο σώμα. Δεν είχα το θάρρος να φαντάζομαι τότε πως όλα μπορεί να τα αλλάξει η νύχτα, με τον γλυκό απατηλό μανδύα της που όλα τα σκεπάζει και τους δίνει άλλο χρώμα, αλλάζοντας τις ισορροπίες. Όταν τα βαποράκια και οι νταβαζτίδες πουλάνε ένα κομμάτι στιγμιαίας «ευτυχίας», μάλλον ανενόχλητοι. Δεν ήθελα να μου μείνει ούτε καν η ανάμνηση. Μέχρι χθες την νύχτα. Όταν άκουσα ότι ένα παιδί πέθανε, σκεπάζοντας με αίμα και με κομμάτια του κορμιού του την ίδια του την μάνα. Όταν η μικρή του αδελφή κινδυνεύει να χάσει την όραση της, με σοβαρά εγκαύματα σε όλο της το σώμα. Όταν μια οικογένεια κατατρεγμένων ψάχνοντας στα σκουπίδια για ζωή, βρήκε απλώς τον θάνατο. Ξένο σώμα και αυτοί στις ίδιες περιοχές. Δεν ξέρω ποιοι έβαλαν την βόμβα και γιατί, δεν ξέρω αν λυπούνται η αν το κοιτάζουν ψυχρά, λογαριάζοντας αυτές τις ψυχές σαν «παράπλευρες απώλειες». Ξέρω όμως ποιοι είναι αυτοί που χαίρονται. Είναι όλοι αυτοί οι «περήφανοι Έλληνες» που μεταφέρουν την κληρονομία των μεγάλων προγόνων από τα πάτρια εδάφη στις ελβετικές τράπεζες. Αυτοί που πήγαν τις επιχειρήσεις τους σε άλλες χώρες για φτηνότερα χέρια εργασίας και μεγαλύτερο προσωπικό κέρδος. Αυτοί που δεν ήθελαν τους συμπατριώτες τους στις δουλειές, αλλά ξένους εργάτες, για τον ίδιο λόγο. Οι ίδιοι που λένε ότι εμείς δεν θέλουμε δουλειές και ας βλέπουν ότι πτυχιούχοι γλύφουν και ζητιανεύουν για μια δουλειά στην οικοδομή η στα σκουπίδια του κάθε δήμου. Οι ίδιοι που μας τρομάζουν τώρα με συνθήματα τύπου ότι για όλα φταίνε οι άλλοι- που ήρθαν για μια καλύτερη ζωή σε μια καινούργια πατρίδα. Εκείνοι που φωνάζουν σε παρελάσεις συνθήματα που κάνουν τους ήρωες του έθνους να στριφογυρίζουν μες στο τάφο τους. Που μαθαίνουν στα παιδιά τους να χειροκροτούν τέτοια φαινόμενα, αντί να τα καταδικάζουν. Αυτοί που τα πήγαν όλα σε offshore εταιρίες για να ξεφύγουν της φορολογίας. Εκείνοι που δείχνουν την περίφημη ελληνική «φιλοξενία» μόνο όταν μπορούν να ΠΑΙΡΝΟΥΝ και όχι να δίνουν. Όλοι οι «καλοί χριστιανοί» που πάνε οικογενειακώς στην εκκλησία ειδικά στις προεκλογικές περιόδους και ειδικά πριν από τις εκλογές στην αυτοδιοίκηση. Αυτοί οι «καλοί Σαμαρείτες» που δίνουν ένα κομμάτι σαν δωρεά, για να τους συγχωρεθεί το αμάρτημα του «ου κλέψεις». Που φωτογραφίζονται την ημέρα στα ιδρύματα και το βράδυ αγοράζουν το βίντεο της κάθε Τζούλιας. Αυτοί οι μεγαλοδημοσιογράφοι που μας κάνουν «πολιτική εκπαίδευση» από τα παράθυρα των καναλιών, με απώτερο σκοπό το να περάσουν στις συνειδήσεις μας τι είναι «εφικτό» και τι όχι, συμφώνα με τις εντολές των αφεντικών τους. Αυτοί που σαν «μεγάλα κεφάλαια» της ΕΕ δεν αναγνωρίζουν τα σύνορα μας έμπρακτα σαν σύνορα της Ευρώπης. Οι ίδιοι που δεν ξέρουν τι σημαίνει η αλληλεγγύη με τον υπόλοιπο κόσμο. Που δεν καταλαβαίνουν ότι έχουμε μια γη για όλους κάτω από τα πόδια μας και ότι φροντίζοντας την δίκαια σημαίνει να προστατεύεις τους αδύναμους της γης πρώτα απ’όλα.
Ναι, τους ακούω και εγώ τόσα χρόνια με το ίδιο τροπάριο. Αυτό που σαν βάση έχει το «διαίρε και βασίλευε».
Σας κοιτάζω σήμερα λοιπόν, τώρα όταν αρχίζω και συνηθίζω την μυρωδιά του αίματος, και σας λέω: Ναι, ρε, το κατάλαβα, για όλα φταίνε οι ξένοι. Μόνο που πρέπει να καταλάβουμε που να τους ψάξουμε. Και σας λέω και εσάς στους άλλους, να μην ψάξετε να τους βρείτε στην λάθος μεριά. Γιατί όλοι μας, εμείς εδώ κάτω, πρέπει να μάθουμε να τους κοιτάζουμε κατάμουτρα και με θάρρος, όλους αυτούς τους αληθινούς «ξένους».
"Δε μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους μ' ένα κριτήριο: την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος."
Μέγας Αλέξανδρος

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Η αλήθεια είναι όμως ότι Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς αλληλεγγύη δεν υφίσταται.

Πέντε συμπατριώτες της Ανγκελα Μέρκελ που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας μιλούν για τη στάση της καγκελαρίου αλλά και του γερμανικού λαού απέναντι στην ελληνική οικονομική κρίση.

ΓΙΟΥΤΑ ΛΕΓΚΙΝ
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός
«Πήραν, πήραν στην Κατοχή...»
« Οταν συγγενείς και φίλοιστη Γερμανία αναφέρονται στην Ελλάδα,μιλούν για το “πηγάδι που καταπίνει λεφτά”.Καιρό τώρα,είναι απρόθυμοι να δώσουν έστω και ένα ευρώ, στους Ελληνες- τους “κλέφτες”, τα “τζιτζίκια”-, επιμένοντας ότι και η νέα βοήθεια θα εξαφανιστεί,χωρίς να πιάσει τόπο. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα πράγματα βρίσκονται πια σε άλλη κατεύθυνση. Ο Γιώργος Παπανδρέου προσπαθεί, πρώτη μου φορά βλέπω να κινείται κάτι! Βρίσκω σωστά τα φορολογικά μέτρα, θα μπορούσαν να είναι ακόμη πιο αυστηρά. Μένω πάνω από δύο δεκαετίες σε αυτή τη χώρα, και ακόμη δυσανασχετώ με τη φοροδιαφυγή του Ελληνα. Το Δημόσιο είναι μεγάλη πληγή, ας μειώσει δραστικά τους υπαλλήλους του.Πώς γίνεται σε χώρα ευρωπαϊκήνα είναι 25 άνθρωποι υπεύθυνοι για μία υπογραφή;Η επαφή με το σύστημα είναι απογοητευτική.Φίλη που έτυχε να βρεθεί προχθές σε νοσοκομείο, εξυπηρετήθηκε σε κλάσμα του δευτερολέπτου όταν οι νοσοκόμες έμαθαν ότι είναι δικηγόρος- την αγνοούσαν μέχρι τότε. Από την άλλη πλευρά, θεωρώ άδικες τις επιθέσεις μέσω του “Focus”.Κάτω από τα επιτρεπτά όρια. Και συμφωνώ απολύτως με τον ΘόδωροΠάγκαλο . Πήραν,πήραν οι Γερμανοί στην Κατοχή.

ΧΕΡΜΑΝ ΜΠΛΑΟΥΤ

Ζωγράφος
«Φταίνε και οι “μεγάλοι”»
«Ασφαλώς και δεν είμαστε αθώοι, όλοι εμείς που ζούμε στην Ελλάδα. Η μενταλιτέ του έλληνα πολίτη δεν του δίνει τη δυνατότητα να σκεφθεί συλλογικά, υπερέχει πάντα η μονάδα. Του στερεί τη δυνατότητα να γνωρίζει ότι εκτός από δικαιώματαυπάρχουν και ευθύνες, υποχρεώσεις.Από την άλλη πλευράόμως,οι μεγάλες χώρες της Ευρώπης δεν είναι άμοιρες ευθυνών για αυτά που συμβαίνουν στις μικρότερεςκαι ασθενέστερες οικονομικά.Τα χρέη της Ελλάδας δεν οφείλονται σε μεγάλο μέρος στις δαπάνες για αμυντικό εξοπλισμό; Γερμανικό, πολλές φορές. Ας τους θυμίσει κάποιος ότι το Αιγαίο και τα νησιά τουδεν είναι μόνο τα σύνορα της Ελλάδας,αλλά και τα σύνορα της Ευρώπης.Η στάση της Ανγκελα Μέρκελ εξηγείται, αν σκεφθεί κανείς το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία. Τα προβλήματα με τον ΓκίντοΒεστερβέλε και τις προσεχείς τοπικές εκλογές.Δεν θέλει να της πουν ότι σπαταλά τα λεφτά του γερμανού φορολογούμενου.Η αλήθεια είναι όμως ότι Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς αλληλεγγύη δεν υφίσταται.Κάποια μέρα θα διαλυθεί. Με τις εξελίξεις της Συνόδου Κορυφήςελπίζω να σταματήσουν και τα προσβλητικά δημοσιεύματα».

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Υπέγραψε συμφωνίες για παραχώρηση δεδομένων φοροφυγάδων η Ελβετία

Η άνω βουλή της Ελβετίας ενέκρινε τελικά χθες συμφωνίες με τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Δανία, τη Γαλλία και το Μεξικό , οι οποίες προβλέπουν την παραχώρηση εκτενούς πληροφόρησης στις αρχές τους σχετικά με καταθέσεις φοροφυγάδων υπηκόων τους στις εγχώριες τράπεζες.
Πιο συγκεκριμένα, η Ελβετία συμφώνησε να δεδομένα σχετικά με την τραπεζική δραστηριότητα υπηκόων των προαναφερθέντων χωρών, στις περιπτώσεις που διεξάγονται έρευνες για φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή ή απάτη σε βάρος τους, εκτός εάν οι σχετικές αιτήσεις βασίζονται σε στοιχεία που έχουν κλαπεί.
Οι πέντε συμφωνίες συνήφθησαν διμερώς αλλά πρέπει να εγκριθούν και από την κάτω Βουλή , όπου το δεξιό SVP, το οποίο έχει τις περισσότερες έδρες, έχει κάνει σαφές ότι θα τις καταψηφίσει. Η ελβετική κυβέρνηση σκοπέυει μάλιστα να διοργανώσει και δημοψήφισμα για το θέμα.
Η Ελβετία , η οποία αποτελεί τον παράδεισο των offshore παγκοσμίως, μετά από πιέσεις που επανειλημμένως δέχτηκε από τις 20 ισχυρότερες χώρες του κόσμου προχώρησε τελικά στην χαλάρωση της αυστηρής «εχεμύθειας» των τραπεζών της χώρας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την παραχώρηση στοιχείων σε άλλες χώρες υπό την προϋπόθεση ότι θα συναφθούν διμερείς συμφωνίες για το φορολογικό καθεστώς.
Σημειώνεται, ότι οι σχέσεις της Ελβετίας με τη Γερμανία και τη Γαλλία βρέθηκαν σε κρίση τους τελευταίους μήνες μετά την απόκτηση, από τις κυβερνήσεις στο Παρίσι κι στο Βερολίνο, κλεμμένων στοιχείων σχετικά με φοροφυγάδες και φοροαποφεύγοντες με τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία.

Από ΕΔΩ.

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Μαύρη τρύπα: μια λύση για αυτούς που δεν φέρνουν πίσω τα λεφτά!

Με καταλαβαίνεις, “Her Müller”;

Auf Wiedersehen, Herr Müller!
Μια αλλιώτικη απάντηση στον επίτροπο Her Müller από τον αθάνατο Louis de Funes, αναγκασμένος να του δώσει μια μυστική συνταγή :

“ κ. Müller, επαναλαμβάνω:
1 κιλό πατάτες. 1 λίτρο γάλα. 3 αυγά. 90 γραμμάριο βουτύρου. Αλάτι. Και - Και;! ΜΟΣΧΟΚΑΡΥΔΟ! Μοσχοκάρυδο, κ. Müller! "
Με καταλαβαίνεις, κ. Müller; "
"Ναι."
"Αντίο, κ. Müller "

Μπορεί να βρείτε ενδιαφέρον και αυτό το άρθρο.


Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Πρόσκληση στην παρουσίαση του βιβλίου "Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων" του Gazmend Kapllani την Τετάρτη 17 Μαρτίου


Τα Ιστολόγια neagenia & 30plus,

η Δημοτική Κίνηση 16χρονη Πόλη,

η Μ.Κ.Ο. InetCosmos

την Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010 και ώρα 19:30

στην αίθουσα εκδηλώσεων του 5ου Λυκείου Κορυδαλλού (Σολωμού 2-4 Κορυδαλλός),

παρουσιάζουμε το βιβλίο του Gazi Kaplani «Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων»

και συζητάμε με θέμα «Τοπική Αυτοδιοίκηση & μετανάστης».

Με αφορμή ένα λογοτεχνικό έργο, αναπτύσσουμε πολιτικό διάλογο για ένα κρίσιμο ζήτημα που αφορά στην κοινωνική συνοχή και στον ρόλο των ΟΤΑ στην ένταξη των μεταναστών.

Περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ.